بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) و اوتیسم (ASD) دو اختلال عصبی رشدی هستند که به دلیل علائم مشترکی که با یکدیگر دارند، ممکن است با یکدیگر اشتباه شوند. هر دو این اختلالات میتوانند در توانایی ارتباط و توجه کودکان تاثیر بگذارند. اما تفاوت های اساسی نیز با یکدیگر دارند و یک فرد میتواند هر دو آن ها را داشته باشد.

به همین دلیل در روان رشد تصمیم گرفتیم در این باره به صورت تخصصی و حرفه ای توضیح دهیم و تفاوت بیش فعالی و اوتیسم را بررسی کنیم. همچنین ارتباط و نحوه تشخیص این مورد را هم بررسی میکنیم. پس اگر میخواهید فرق بین این دو مورد را بدانید، با ما همراه باشید. اختلالات طیف اوتیسم یا ASD مجموعه ای از اختلالات رشدی هستند که می توانند بر مهارت های زبانی، رفتار، معاشرت و توانایی یادگیری فرد تاثیر بگذارند. اما ADHD یک بیماری رایج است که می تواند در میزان تمرکز، بی حرکت ماندن یا فکر کردن قبل از اقدام یک فرد تاثیر گذار باشد.

فرق بیش فعالی و اوتیسم

یکی از تفاوت های اصلی بین اوتیسم و ADHD این است که اوتیسم یک اختلال اجتماعی و ارتباطی است، در حالی که ADHD یک اختلال توجه و رفتار است. تفاوت های بین بیش فعالی و اوتیسم خصوصا در سنین کم می تواند کمی سخت باشد، اما در ادامه برخی از فرق های عمده و اصلی بین آن ها را بررسی میکنیم.

۱. توجه کردن

یکی از تفاوت های کلیدی، نحوه توجه کردن است. دقت کنید که کودک چگونه به چیزهای مختلف توجه میکند. کودکانی که به اختلال بیش فعالی و نقص توجه مبتلا هستند، در توجه به چیزی در طولانی مدت مشکل دارند و به راحتی حواس آن ها پرت می شود. اما از آن طرف، کودکانی اوتیسم دارند، به چیزهایی که دوست ندارند، توجه نمی کنند و روی چیزی خاص که دوست دارند تمرکز کنند.

یکی از بهترین راه های تشخیص این مورد، توجه کردن به مشق های مدرسه کودکان است. کودکی که ADHD دارد، در تمرکز و توجه کردن به همه درس ها و موضوعات مشکل دارد، اما کودک مبتلا به اوتیسم، تمرکز بالایی روی موضوعات مورد علاقه خود دارد و ممکن است نتواند روی موضوعاتی که دوست ندارد تمرکز کند.

۲. برقراری ارتباط

یکی دیگر از تفاوت های بین اوتیسم و بیش فعالی نحوه ارتباطات است که هر دو این مشکل را دارند اما مشکلات برقراری ارتباط در بین کودکان مبتلا به بیش فعالی و اوتیسم به شکل های مختلفی بروز کند.

به طور کلی کودکان اوتیستیک، در بیان افکار و یا احساسات خود مشکل دارند و برقراری تماس چشمی برای آن ها سخت است.  آن ها عموما شروع کننده تعاملات اجتماعی نیستند و ممکن است به آنها پاسخ ندهند. به طور کلی آن ها آگاهی اجتماعی کمتری نسبت به اطرافیان خود دارند. اما این را نیز در نظر بگیرید که ممکن است درباره موضوعی که به آن علاقه دارند، ساعت ها صحبت کنند.

مشکلات ارتباطی کودکان ADHD کمی متفاوت است. آن ها ممکن است بی وقفه صحبت کنند و زمانی که شخص دیگری در حال صحبت کردن است، صحبت های او را قطع کنند و تلاش کنند تا مکالمه را تحت سلطه خود درآورند.

۳. روتین و تکرار

یک کودک مبتلا به اوتیسم، تکرار را دوست دارد. برای مثال او ممکن است ایده یک غذای تکراری را در رستوران مورد علاقه خود دوست داشته باشد و یا به یک شی یا لباسی خاص وابسته شود. وقتی این تکرار و روتین ها تغییر میکنند، آنها ممکن است ناراحت و آشفته شوند.

اما کودکی که بیش فعالی دارد، ممکن است دوست نداشته باشد کاری را دوباره و دوباره انجام دهد. آن ها میتوانند به سرعت از ساختار و روتینی که باب میل آن ها نیست خسته شوند. مثال آن، ساختار مدرسه و درس است که باعث خستگی آن ها میشود و نمیتوانند روی آن تمرکز کنند. آن ها نیاز به تنوع دارند و بدون آن ممکن است علاقه خود را از دست بدهند.

بیش فعالی و اوتیسم چگونه تشخیص داده میشوند؟

طبق تحقیقات انجام شده در ایالات متحده، تقریبا 8.4% کودکان و به طور میانگین، 2.5% بزرگسالان به اختلال بیش فعالی و حدودا 1.6 درصد از کودکان و یک درصد از بزرگسالان به اوتیسم مبتلا هستند. جالب است بدانید که ممکن است اختلالات رشدی بسیاری از این افراد در طول زندگی تشخیص داده نشود. با توجه به این آمار و ارقام، مهم است که در صورت شناسایی هر رفتار خاص و متفاوتی از سمت کودک، به سرعت برای تشخیص صحیح و شروع روند درمان آن ها تلاش کنید. اما چگونه؟ با بررسی علائم آن ها:

علائم ADHD و اوتیسم

برخی از علائمی که پزشک هنگام تشخیص ممکن است به آن ها توجه کند شامل موارد زیر میشوند:

1. حواس پرتی
2. فراموشکاری
3. بی قراری
4. مشکلات شنوایی
5. مشکلات یادگیری

اگر نگران هستید که کودکتان هر یک از این دو اختلال و یا هر دو را دارد، حتما برای راهنمایی تخصصی و اطمینان از درست بودن تشخیص، باید از یک فرد حرفه ای راهنمایی بگیرید. پزشک در این زمینه از کودک و والدین سوالاتی را میپرسد و علائم او را بررسی میکند و سپس تشخیص نهایی را اعلام میکند. در روان رشد، شما میتوانید به بهترین پزشکان در این زمینه مراجعه کنید و از آن ها راهنمایی بگیرید.

دقت کنید که امکان این نیز وجود دارد که یک فرد همزمان هم به اختلال طیف اوتیسم و هم به اختلال بیش فعالی مبتلا باشد. به همین دلیل نیز اهمیت بالایی دارد که از یک فرد متخصص در این زمینه راهنمایی بگیرید تا به شما کمک کند این اختلالات را در کنار یکدیگر شناسایی کنید.

تفاوت درمان اوتیسم و بیش فعالی

درمان اوتیسم و بیش فعالی هر دو با هدف بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا و کمک به آنها برای رسیدن به حداکثر پتانسیل خود انجام می‌شود. با این حال، تفاوت‌های کلیدی در رویکردهای درمانی این دو اختلال وجود دارد.

• اوتیسم: درمان اوتیسم شامل آموزش مهارت‌های اجتماعی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، گفتاردرمانی و در صورت نیاز، دارو درمانی است.
• بیش فعالی: درمان بیش فعالی شامل دارو درمانی، رفتار درمانی، آموزش والدین و تغییر در سبک زندگی است.

انتخاب درمان مناسب برای هر فرد باید توسط متخصصان با تجربه و با توجه به شرایط‍ و نیازهای فردی انجام شود. برای دریافت راهنمایی های لازم برای درمان صحیح این اختلالات و دریافت بهترین نتیجه، باید از افراد حرفه و متخصص مشاوره دریافت کنید. در روان رشد می توانید با پزشکان برتر در ارتباط باشید و برای درمان تلاش کنید.